Uit het blad MIDI, 12-2004: Over mijn werk gesproken

Wat doet u?

"lk ben twee dagen in de week kok in een dagrestaurant. Ik maak soepen, salades, omeletten, broodjes en dagschotels. Het is heel gezellig, er werken alleen vrouwen. Voorheen werkte ik met mannen en dat is toch anders. Met mannen heb je minder gekonkel. Maar ik vermaak me prima. Van huis uit werk ik als cateraar. Tot twintig eters kan ik in m'n eentje aan. Zijn het er meer, dan moet ik hulp inroepen. Het vak heb ik geleerd bij restaurant 'Allemansgeest' in Voorschoten. Daar heb ik leren fileren en uitbenen, het technische werk."

Waar komt dat koken vandaan?

"Dat zit in de genen. In mijn familie zitten een paar goede koks. Mijn vader kon goed koken. Zijn moeder en mijn broer ook. Maar mijn moeder weer niet, dat was er een voor diepvries en doperwtjes. Een jaar geleden heb ik het diploma zelfstandig werkend ambachtelijk kok gehaald. Want als ik iets doe, doe ik het goed. Ik wilde een professionele kok worden, de chemie van het koken beheersen. Kunnen analyseren wat er aan de hand is als er iets fout gaat. Ik was met mijn 51 jaar de oudste leerling van de school en zat als een meisje van 17 in de klas te klieren. De middelbare schooltijd kwam weer helemaal boven."

Was het uw droom?

"lk wilde vroeger architect worden, maar ben naar de kunstacademie gegaan. Ik wilde dat eigenlijk niet, maar het was zo gemakkelijk om daar binnen te komen. Mijn vader had daar veertig jaar les gegeven. In 1975 kon ik beginnen als grafisch vormgever. Dat werk heb ik gedaan tot 1986. Dat jaar ging ik met het gezin voor drie jaar naar Indonesie. 'Not allowed to work' stond er in paspoort gestempeld. Ik heb mezelf toen maar de opdracht gegeven jaarlijks veertig tekeningen te maken. Als bezigheidstherapie. De mooiste heb ik voor ons vertrek kunnen verkopen."

Was u daarna uitgekeken op het vak?

"Toen ik naar Indonesie vertrok, begonnen de eerste ontwerpers met een computer te werken en toen ik terugkwam had iedereen zo'n ding. Dat was voor mij een enorme drempel. Ik zag mensen razendsnel op de computer werken en dacht dat ik dat nooit zou kunnen. Ik ben nog wel in de ontwerpstudio van mijn broer gaan werken, maar ik vond het vervelend dat onder alles wat de studio verliet zijn naam stond. Ik wilde gewoon iets met mijn naam eronder."

En toen?

"Ik heb toen een locatiebureau opgezet. Mooie plekjes verzamelen voor fotografie en film. Ik kon een la opentrekken en zeggen: zoek maar uit. Dat heb ik zeven jaar gedaan. Ik ben gestopt toen ik merkte dat ik geen tijd voor mezelf meer had. Als er een week filmopnamen waren, moest ik een week klaarstaan. Ik heb boel verkocht en wildee alleen nog werk dat je aan het eind van de dag kunt afsluiten. Mijn carrière had ik toch al in de wilgen gehangen, die vind ik ook onbelangrijk. Ik wilde iets leuks doen, op een goede manier. Ik heb toen aangeklopt bij 'Allemansgeest' en me aangemeld voor de opleiding."

Waarom koken?

"Ik ben zelf dol op eten. Ga ook graag uit eten. Kan het hier thuis niet nalaten om twee of drie gangen klaar te maken op een doordeweekse dag. Nooit alleen maar een stamppot. Ik vind het leuk als mensen iets lekker vinden. Tijdens de opleiding besefte ik hoe weinig je echt van koken weet. Ik kan alles maken, maar blijf maar eens overeind tussen acht koks in een restaurantkeuken. In het begin vond ik het doodeng. Ik merkte wel dat ik niet meer de snelheid heb van een kok van 20.
Maar ik ben wel efficient. Ik heb er ook geleerd goed te snijden. De stress kan ik wel aan en ach, ik vergeet wel eens wat, maar hard werken vind ik prima."

Komt er een vierde carrieresprong?

"lk weet niet waar het zal eindigen. Nu we het hebben over de opleiding krijg ik weer zin in de opleiding tot leermeester. Dan kan ik huisvrouwen gaan vertellen hoe het moet. Ik wil in ieder geval nooit meer een eigen bedrijf."