Internet Amsterdam Fonds voor de Kunst, 2002

Aanmoedigingsprijs Interieurarchitectuur

Juryrapport

Er schuilt altijd iets dubbelzinnigs in een aanmoedigingsprijs. Het lijkt een beetje op een troostprijs, op een jeugdprijs of op een waarschuwingsprijs. Er zit iets paternalistisch in: ga zo door, blijf je best doen. Dat alles is hier nadrukkelijk niet de bedoeling.

Ten eerste is het niet nodig: de prijswinnaar heeft helemaal geen aanmoediging nodig. De productie loopt razendsnel op, her en der worden projecten uitgevoerd en na Amsterdam zijn nu ook het land en de rest van de wereld tot werkterrein geworden.

Ten tweede valt een schouderklopje aan een ontluikend talent in het niet bij de snel groeiende populariteit van de prijswinnaar. De echte aanmoediging komt van de groeiende vraag en de groeiende waardering. En dan het project dat uitverkoren is. We nemen een uitgaansgelegenheid. Het ontwerp voor een club. Kun je prijzen geven aan een ontwerp dat per definitie trendy is, dat de tijdelijkheid als het ware bij voorbaat aanvaardt? Kun je een prijs geven aan een ontwerp dat grotendeels berust op zoiets immaterieels als lichtspel? Kun je een prijs geven aan een omgeving waarin het bedoelde permanente piekgebruik het ontwerp grotendeels aan het oog onttrekt, nog versterkt door de noodzakelijke halfduisternis?

Het enige dat we als jury willen bevorderen is dat er meer, veel meer van dit soort omgevingen komen. Ze bieden plezier en ze doen ons beseffen dat goed ontwerpen altijd sfeer scheppen is. Uit de snel langer wordende lijst van geslaagde projecten van de laureaat, kunnen we meerdere interieurs bekronen. Het moet er één zijn: het wordt Club More. Het had ook Café Blender of Spring Restaurant kunnen zijn. Ze kenmerken ze zich door een fijn gevoel voor entourage, voor het noodzakelijk decor voor wat de mensen er het liefst doen: innemen, flaneren, dansen, converseren en elkaar versieren. Deze ontwerpers weten hoe dat moet. Het zijn Gilian Schrofer en Rob Wagemans van Concrete Architectural Associates.