Index

• Bidprentje Adrianus Ludovicus Schrover
• Joop Schrover: Levens beschrijving (In memoriam)
• Roy Schrover: Curriculum Vitae
• Bidprentje Henricus Johannes Schrover
• Schrover kenmerken
• Schrover ogen
• Prentje Ans Schrover-Hooijmans
• Myriam Schrover
• Interview Gilian Schrofer, 33
• 'Paars mooi? Kleur de binnenmuren dan maar zo'
• Frans Schrofer
• Bidprentje Maria Elisabeth Schrover
• Radio 9 "Rocker" Cees Schröfer
• Matthijs Schrofer (1942)

Bidprentje Adrianus Ludovicus Schrover

Ter gedachtenis aan

ADRIANUS LUDOVICUS SCHROVER

echtgenoot van

W. van Zandvoort

Geboren te 's-Hertogenbosch 26 februari 1899 en aldaar overleden 27 augustus 1973, voorzien van het H. Scarament der Zieken.
Hij werd begraven op het R.K. Kerkhof te Orthen 30 augustus 1973.

Met hoofd, hart en handen
thuis in de tijd,
tegelijk geloven
in Gods eeuwigheid.
Zo was zijn leven
in arbeid en vrede
bij voor en tegen,
ons toegewijd.
Vroomheid en vertrouwen,
liefde in doen en denken,
ons allen steeds
hartgeraakt nabij.
Een leven vol ijver,
moedig en geduldig bij zorg en zeer
en om het geluk van zijn kinderen
altijd vol inzet en blij.
Het menselijkerwijs
tussen gevouwen handen
is de dood
uittocht en intocht,
stilte en herinnering
en dankbaar gedenken
hoe het woord vader en opa
een mens was,
ons overgetelijk dierbaar.

Voor uw hartelijke belangstelling en medeleven bij de ziekte, het overlijden en de begrafenis betoond, betuigen wij u onze hartelijk dank.

W. Schrover-van Zandvoort
Kinderen en kleinkinderen

• Joop Schrover: Levens beschrijving (In memoriam)
• Roy Schrover: Curriculum Vitae
• Ted Schrover: O.a het bouwen van een Schrofer-Schrover website

Joop Schrover: Levens beschrijving (In memoriam)

Geboren op 6 februari 1917 in het centrum van 's-Hertogenbosch als zoon van een kastelijn. Hij had een fijne jeugd. Toen Joop van de ULO afkwam ging hij als 15 jarige werken als hulpje bij een wijnhandelaar. Dat heeft hij niet lang gedaan. De verre einder lokte. Hij nam dienst bij het K.N.I.L en vertrok naar Nederlands-Indie. Toen de IIe wereld oorlog uitbrak zat hij op SUMATRA. Een jaar daarna begon JAPAN mee te doen en viel de Indische archipel aan. Joop raakte gewond tijdens hevige gevechten. Met een schotwond in de rug lag hij een hele nacht in de jungle en werd vervolgens door de Japanners krijgsgevangen genomen. Na enige omzwervingen werd hij ingezet bij de bouw van de PAKAN BAROE spoorweg op Sumatra. De omstandigheden waren zo slecht, dat hij door vitamine gebrek beriberi kreeg en de dood in de ogen keek. Een kamparts gaf hem de laatst overgebleven vitamine injectie, waardoor Joop meer dood dan levend uit het kamp bevrijd kon worden.

Na de oorlog keerde Joop terug naar Nederland om op te knappen. Hij trof in Amsterdam, door bemiddeling van zijn familie, op oudejaars avond 1948/49 een knappe Amsterdamse. Het was Liefde op het eerste gezicht. Ze kusten elkaar voor het eerst om 12 uur 's nachts. Vijf weken daarna trouwden ze op 10 februari 1949.

Kort daarop vertrok Joop zonder vrouw weer naar Nederlands Oost-Indie. Riet reisde hem spoedig achterna en samen belandden ze uiteindelijk in Hollandia op het eiland Nieuw-Guinea.

In 1950 werd hun zoon Roy geboren. Eind 1952 keerde het gezin met het zeeschip "DE WATERMAN" terug naar Nederland. Na enige omzwervingen kwamen ze in Alkmaar terecht. Niet lang daarna werd bij Joop TBC ontdekt en opname in het sanatorium "OOG en AL" volgde. Zoon Freddy werd geboren.

Nadat Joop genezen was van de TBC moest het gezin i.v.m. overplaatsing verhuizen naar Schoonhoven, de garnizoens plaats van Van Heutz. Hij was daar werkzaam als magazijn beheerder en administrateur. Freddy komt door een ongeluk te overlijden in 1954.
Maar er komen toch weer gelukkiger momenten. Enige jaren daarna wordt Ted geboren en kort daarna Odi. Waarna het gezin compleet is.

Joop hield van reizen en ging met de jonge kinderen op vakantie. Eerst in Nederland met de trein of een geleende of gehuurde auto. Toen er een auto gekocht werd gingen ze naar het buitenland. Eerst Belgie en Luxemburg. Daarna Frankrijk en Italie.

Joop werd bevorderd van Adjudant naar 1e luitenant en vertrok naar een nieuwe werkplek, namelijk Den Haag. Daar bereikte hij zijn eindrang kapitein en ging op 55 jarige leeftijd met pensioen.

Na zijn pensionering ging hij administratief werk doen bij een garagebedrijf. Dat heeft hij 10 jaar met plezier gedaan.

In de jaren daarna heeft Joop veel getobt met zijn gezondheid. Menig dokter heeft hem op zijn spreekuur gezien. Ook homeopatische middelen, handopleggers en ander alternatieve geneeswijzen werden ten einde raad geprobeerd. Dit alles onder het motto: Baat het niet, dan schaadt het niet. Ondanks zijn pijn en zorgen probeerde hij toch vrolijk te zijn. En de zonnige kant van het leven te zien. De kleinkinderen kunnen zich opa wel herinneren als een grappige opa. Altijd wel in een voor een plagerijtje of grapje.

Zijn bezigheden en hobby's waren veel kranten lezen en puzzels invullen. Voetbal kijken behoorde tot zijn passie, daar zette hij alles voor opzij.

Zijn crematie heeft hij als een goed administrateur op papier gezet. Alles was geregeld tot aan de tekst van de overlijdens advertentie toe. Waarin hij zelf heeft aangegeven dat zijn leven intens en kleurrijk is geweest.

Roy Schrover: Curriculum Vitae

Ik ben de broer van die snuiter met de Schro[f-v]er website.

Ik vind het een leuk idee om iets van mijzelf in deze rubriek neer te kunnen zetten.

Mijn geboorte plaats ligt aan de andere kant van de wereld namelijk op Nieuw-Guinea, destijds in 1950 behoorde het tot Nederlands-Indië. Mijn geboorteplaats was/is Hollandia thans Jaja Pura genaamd. In 1952 is de familie met het passagiersschip de "WATERMAN" naar Nederland vertrokken. Bewust heb ik niets van mijn verblijf in Nieuw-Guinea mee gemaakt.

Achtereenvolgens hebben we in Middelburg, Alkmaar gewoond. In Alkmaar kwam ik al in kennis met het water, want ondernemend als ik was lukte het mij om in het Noord-Hollandskanaal te duikelen, gelukkig werd ik door een voorbijganger eruit gevist. In Alkmaar is mijn broer Freddy geboren, die later in Schoonhoven vlak bij huis verdronken is.

Na Alkmaar verhuisden we naar Schoonhoven, garnizoensplaats van Van Heutz. Daar heb ik de lager school doorlopen en de LTS, waar ik het diploma machine-bankwerker heb gehaald.

In 1956 zorgden mijn ouders weer voor een broer. De maker van deze web-site.

Ik heb net als mijn broer Ted bij de Zeeverkenners gezeten. Van baks-maatje tot Schipper. In 1973 ben ik er mee gestopt. Bij de Zeeverkenners heb ik roeien en zeilen geleerd. Daar heb ik ook mijn liefde voor het water opgedaan. En net als Ted had ik in die tijd een eigen kano.

Na de LTS ben ik naar de Christiaan Huygenschool MTS te Rotterdam gegaan, dat was in 1966. Daar heb ik Metaalkunde en Galvanotechniek gestudeerd en mijn diploma in 1970 behaald. Voordat ik daar naar toe ging kreeg een bromfiets ongeluk waarbij ik mijn rechter bovenbeen brak. Ik werd door een auto aangereden. Ik heb toen 3 maanden in het Itterson ziekenhuis in Gouda gelegen (bestaat niet meer). En nog 1 maand thuis om opnieuw te leren lopen.

Direct na het behalen van mijn MTS diploma, werd ik opgeroepen voor militaire dienst. Ik kwam op eigen verzoek terecht bij de Luchtmacht. Ik kreeg mijn opleiding in Arnhem bij de geleide wapens. Gestationeerd werd ik in Duitsland bij het 222 squadron te Nordhorn. Het squadron had Nike Hercules raketten. Deze stonden daar opgesteld ter verdediging van het communistisch gevaar uit het oosten. De basis bestaat niet meer. Ik heb me daar op kunnen opwerken tot soldaat 1e klasse in de functie van Sectie Panel Operator.

Toen ik in 1972 uit dienst kwam ben ik gaan werken bij een zilverfabriek in Schoonhoven als galvaniseur. Na 1 jaar ben ik daar weggegaan, omdat ik bijna tegen de muren opklom van eentonigheid en het opgesloten zitten in een kleine ruimte. Ik moest blijkbaar ruimte om me heen hebben. Ik ging toen werken in Nieuwpoort bij een galvaniseerbedrijf als meewerkend voorman. Dat heb ik een half jaar vol gehouden. Productie draaien was niets voor mij.

Heel iets anders ging ik toen doen. Als corrosiedikte meter ging ik werken bij een bedrijf in Rotterdam genaamd "Materiaal Metingen". Het bedrijf deed in opdracht van de eigenaar of van verzekeringsmaatschappijen slijtage metingen van een schip. Deze metingen werden uitgevoerd bij jachten tot grote Mammoet-tankers. Die metingen werden hoofdzakelijk verrichten bij scheepswerven waar de schepen dan droog stonden op een sleephelling of in het dok. Daar dit bedrijf Materiaal Metingen wereldwijd werkte heb ik diverse reizen gemaakt. O.a. naar Duitsland - Hamburg, Frankrijk - Brest, Griekenland - Pireaus. Ook tijdens de vaart - als een schip van de ene plaats naar de andere voer - werden deze gemeten. Zo ben ik meegevaren met een tanker van Italië naar Libië en terug en met een tanker van Spanje naar Zuid-Afrika. Daar heb ik nog een uitstapje kunnen maken naar de Tafelberg en heb Kaapstad vanaf de Tafelberg kunnen bewonderen. De reis van Nederland naar Zuid-Afrika duurde 19 dagen. De terugreis per vliegtuig duurde 19 uur.

In die tijd, dat was 1973 kreeg ik verkering met thans mijn vrouw Ineke Rikkoert. Zij was vriendin met mijn zus Odi.

Op een mooie dag lag ik onder een binnenschip op een scheepswerf bezig met het nemen van meetpunten, toen ik op de rivier een politievaartuig voorbij zag komen. De bemanning was heerlijk relaxed bezig. Eentje zat achter het roer en een andere achter een type-machine. Dat leek mij ook wel wat. Beter dan in de viezigheid onder een oud binnenschip te liggen. Ik heb toen gesolliciteerd en ben op 1 april 1977 op de opleidingsschool van de Rijkspolitie terecht gekomen. Direct na mij opleiding in Apeldoorn op 1 april 1978 kon ik terecht bij de Rijkspolitie te Water in Dordrecht.

In september 1978 ben ik getrouwd met Ineke en zijn we in Dordrecht gaan wonen. Daar kregen we ons eerste kind Sandy op 29 augustus 1981. In 1982 ben ik overgeplaatst naar de post Ridderkerk van de Rijkspolitie te water. Het werk gebied in Ridderkerk omvatte een deel van de rivier de Noord , de Lek tot Schoonhoven en de rivier de Hollandsche IJssel tot Gouda en de Nieuwe Maas tot de van Brienenoord brug. Ik heb daar 10 jaar naar tevredenheid gewerkt.

Op 14 oktober 1984 werd onze 2e dochter Kelly geboren.

In 1992 solliciteerde ik naar de functie van opperwachtmeester bootcommandant in Dordrecht. Ik ben dat ook geworden. Het werkgebied van de groep Dordrecht omvat de Dordtsche Biesbosch, de rivieren de Oude Maas, Beneden Merwede en de Nieuwe Merwede.

Mijn werkzaamheden bestaan uit het varend controleren van de beroepsvaart op de vereiste papieren en lading documenten, bemanningsvoorschriften alsmede het controleren van de pleziervaart op vaargedrag en de visserij wet, jachtwet en milieuwetten. Ook hou ik mij bezig met recherche-onderzoeken gerelateerd aan het water.

Het is nu het jaar 2000 en ik ben nu 50 jaar en vier dit jaar mijn 25 jarig ambts-jubileum bij de politie te water. Begin september 2000 werd bij mij darmkanker geconstateerd. Binnen 21 dagen lag ik op de operatie tafel. Thans ben ik daarvan herstellende. Gelukkig heeft de chirurg die mij in behandeling heeft alles weg kunnen halen. Hij heeft de dikke darm weer aan elkaar kunnen zetten. Nu loop ik met een stoma om de dikke darm rust te geven. Volgend jaar medio maart wordt de stoma verwijderd en moet alles weer gaan functioneren hoe het was.

Mijn hobby’s bestaan uit fotografie / video, het lezen van SF en Horror of een goed oorlogsroman b.v. Tom Clancy. Sinds kort zijn we in het bezit van een caravan waarmee we als ik daar de kans voor krijg een deel van Europa mee gaan verkennen zoals Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk en mogelijk Zwitserland het land van mijn voorouders.

Roy Schrover

Bidprentje Henricus Johannes Schrover

Geboren te 's-Hertogenbosch 19 juni
1884. In de Heer overleden 10 juni 1962,
nog gesterkt door het Sacrament der
Zieken. Begraven op de R.K. Begraaf-
plaats te Orthen 14 juni 1962.

Op Pinkstermorgen is onze goede vader
van ons heengegaan. Wij, moeder, de
acht zonen met hun vrouwen en kinde-
ren treuren en gedenken hem met grote
piëteit. Wij weten ons echter gesterkt,
dat de goede God hem het eeuwige loon
zal geven.
Onze goede vader heeft het niet ge-
makkelijk gehad in het leven. Toch heeft
hij gedaan wat in zijn vermogen lag en
dat was: Zijn overbezorgheid en nooit
aflatende ijver voor de zijnen. Hebt dank
goede man en vader voor alles.
Mijn beste brave vrouw en goede kinde-
ren veel lief en leed hebben wij samen
gedeeld, ons gezin was groot, maar mooi.
Mijn beste kinderen, nog slechts een
vraag: Zorg voor moeder en voor elkaar,
Lieve vrouw en kinderen, tot weerziens
in de hemel. God is mild in vergeven.
Lieve Vrouw van Den Bosch, Bescherm
hen die ik achterliet.

Hij rust in vrede.

Schrover kenmerken

Clemens vrouw Eleonora van Reekum merkt het volgende op: "Oh ja, kenmerk van deze tak van Schrover's; grote neuzen, zware donkere wenkbrouwen en een dikke bos haar; in ieder geval tot op de middelbare leeftijd, sommige hebben zelfs krullen, inbreng van de Moerkense tak."

Schrover ogen

Sander Schrover merkt op : "de Schrover's aan mijn kant hebben vrijwel allemaal bruine ogen. Echte Schrover ogen zeggen we dan."

• Ans Schrover-Hooijmans
• Myriam Schrover

Prentje Ans Schrover-Hooijmans

Myriam Schrover

Regelmatig bezoek ik de home-page van Ted Schrover met de familiestamboom. Een leuk initiatief! Al was het alleen maar om een antwoord te krijgen op die eeuwige vraag of er geen puntjes op de o van Schrover moeten. Ook boeiend te zien hoe die familie met die aparte naam nu eigenlijk in elkaar zit.

Ik ben er dus een van Carel Schrover, zoon van Henricus en Hendrika Schrover-Verhoeven. Sinds oma dood is, zien de neven en nichten elkaar alleen nog maar op begrafenissen. Daar constateren wij dan dat we zelf ook niet meer tot de jongsten behoren. De home-page is een extra mogelijkheid eens te kijken waar (en wat er van) iedereen terecht is gekomen.

Na 21 jaar in Den Bosch gewoond te hebben, verhuisde ik naar het westen van het land. Heb daar 14 jaar als lerares Frans gewerkt. Bedacht toen dat ik nog eens iets anders wilde en ging orthopedagogiek studeren. Ik werkte als schoolbegeleider voor basis- en voortgezet onderwijs en als counselor/remedial teacher voor De Digitale School. Vanaf 1 september 2005 werk ik met veel plezier in mijn eigen praktijk als orthopedagoog/GZ psycholoog (www.alarecherche.nl). Ik onderzoek en begeleid volwassenen en jongeren via de ZKM (Zelf Konfrontatie Methode). Deze klantgerichte methode is erg geschikt voor mensen die zaken waar ze mee zitten echt aan willen pakken of die zichzelf beter willen leren kennen.
Ik ben in 1990 getrouwd met Johàn Blaazer (oud docent Engels en Duits en teamleider onderwijs op het Arbeidsbureau). Tegenwoordig heeft Johàn een eigen bedrijf SicTransit (www.sictransit.nl). Hij werkt als trainer en dagvoorzitter/bedrijfscabaretier. Wij wonen inmiddels weer in Brabant (Eindhoven). Ik lees en schrijf graag en wij bezoeken vaak het theater.

Als ik aan speciale 'Schrover-eigenschappen' denk, komt bij mij als eerste de wat blijmoedig/cynische levenshouding naar voren. Wij noemen dat thuis altijd 'Schrovers-humor'. Volgens mij komt die van opa Schrover die graag aan de stof van je trui of bloes placht te voelen onder het slaken van de kreet 'goed goed!' en daarbij dan meteen in je vel kneep. Deze taktiek zie ik niet meer letterlijk maar nog wel figuurlijk aanwezig. Verder kunnen Schrovers erg goed ouwehoeren, zijn sociaal voelend en werken veelal in onderwijs, zorgsector of drukkerijen. Hun artistieke gevoel is goed ontwikkeld (toneel, tekenen, schrijven). Dit was mijn schot voor de boeg. Ik ben benieuwd naar aanvullingen, nieuwe vragen enz. op de home-page.

Myriam Schrover

 e-mail mschrover@wish.nl

Van het internet - 2001

Interview Gilian Schrofer, 33

Is succesvol interieurontwerper in Amsterdam en weekendvader van een kind van vier jaar. Hij is geboren en getogen Amsterdammer en heeft nooit ergens anders gewoond. Hij groeide op in Amsterdam-Zuid, maar woont sinds zijn achttiende, toen hij het huis uit ging, in het centrum van Amsterdam. 'En dan bedoel ik écht centrum: Nieuwmarkt, Wallen.' Tot nu toe heeft hij in wel twintig (huur)huizen gewoond, de een nog ongeregelder dan de ander, zoals kraakpanden en bedrijfsruimtes. Dat komt omdat hij als zelfstandige, die thuis wilde werken, voor geen enkele regeling in aanmerking kwam. Hij is verknocht - geraakt - aan het centrum, maar begrijpt wel waarom mensen zoals zijn 56-jarige moeder in Amsterdam-Zuid willen blijven wonen. 'Het is er rustig en er zijn minder junks. Ik heb er ook een prima lagere schooltijd gehad.'
Zijn ideale huis is een ruimte waar hij tegelijk kan wonen en werken. Daar heeft hij wel driehonderd vierkante meter voor nodig. Het hoeft niet vrijstaand te zijn, maar hij bewoont wel graag een vrije, bovenste laag. Hij zou graag zijn huis zelf ontwerpen en ziet zichzelf nog weleens ergens een verdieping op bouwen. De functies zouden dan zoveel mogelijk gebundeld moeten zijn, met twee aparte, kleine slaapkamers, een badkamer en een afsluitbare keuken (als keukenontwerper weet hij maar al te goed dat de troep buiten zicht moet kunnen blijven) en verder een grote woon-werk ruimte die zoveel mogelijk vrij in te delen is.
Uiteraard moeten alle kabels naar elke ruimte doorgetrokken zijn (liefst glasvezel), voor optimale communicatie. Als hij zijn huis uit komt, wil hij direct om de hoek een kiosk voor kranten en tijdschriften, want abonnementen heeft hij niet. Ook loopt hij graag binnen bij een ambachtelijke bakker voor vers brood. Op loopafstand moet er een kroeg zijn ('drie maal vallen en dan thuis'), en binnen een half uur wil hij op het strand van IJmuiden kunnen lopen. Daar komt hij nu vrijwel elk weekend om uit te waaien. Hij heeft geen auto. Hij loopt of hij neemt openbaar vervoer. Hij reist veel naar het buitenland voor zijn werk, dus Schiphol moet goed bereikbaar zijn. Ook al omdat hij binnen een dag weer terug wil kunnen komen. 'Ik wil in mijn eigen bed kunnen slapen.'
Een woning op de Zuidas? 'Ik denk het niet. Daarvoor komt er te weinig leven op straat, denk ik. Die grote kantoorgebouwen voorspellen in ieder geval weinig goeds.'

Artikel uit Eindhovens Dagblad van 02-10-2002

'Paars mooi? Kleur de binnenmuren dan maar zo'

Door Frans-Jozef Willems

Woensdag 2 oktober, NUENEN - 'Een schande voor ons rustige, vriendelijke buurtje', zo noemen vijf omwonenden de 'paarse' kleur van de woning aan de Daniel Eyndhoutsgaarde 5 in Nuenen. Ze snappen niet dat de eigenaar daar toestemming voor gekregen heeft en willen dat de gemeente hem verplicht om het huis over te schilderen. Om vervolgens een suggestie te doen: een crèmig-witte kleur, zoals het was vóór de verbouwing van het huis. Maar dat gebeurt niet, zegt eigenaar L. Schrofer. 'Is ook zeer moeilijk. De kleur zit in het stucwerk.'.

* Paars of lavendelblauw, zoals de eigenaar de kleur beschrijft. De woning blijft de buurtbewoners een doorn in het oog. (Foto Jurriaan Balke)

Schrofer is nu nog woonachtig in Eindhoven en van plan om over drie maanden naar de Nuenense villawijk te verhuizen, wanneer de verbouwing klaar is. Hoewel hij het zelf prachtig vindt, kan hij zich wel voorstellen dat de buurt schrikt van de opvallende kleur ('het is trouwens lavendelblauw en niet paars'). 'Ikzelf heb er maanden over gedacht en eindeloos gepraat met m'n architect. Ik was er dus op voorbereid. Ik ben er van overtuigd dat als de bezwaarmakers nog een paar maanden tegen het huis aankijken, ze de schoonheid ervan vanzelf inzien. Net zoals dat gebeurd is met de achterburen. Die vonden het eerst niets en maken nu complimenten.'

Donkere massa

Maar buurvrouw en een van de bezwaarmakers M. Lambermont denkt niet dat ze kan wennen aan de kleur. ''s Avonds rijst deze muur op als een onheilspellende donkere massa in de schemering. En dat is zeer onaangenaam en bedreigend. Alsof het ieder moment kan gaan onweren. Iedereen die hier op bezoek komt, snapt niet dat het mag.' Lambermont neemt het haar nieuwe buurman verder kwalijk dat hij niet eventjes overlegd heeft over de nieuwe kleur van zijn huis. 'Als nieuwkomer moet je je toch aanpassen aan de gevestigde sfeer van een buurt. Als ze paars nou zo'n mooie kleur vinden, moeten ze hun binnenmuren maar paars schilderen.'
Bovendien hebben de omwonenden hun bedenkingen bij de manier waarop toestemming voor de paarse kleur is verleend. Die werd namelijk pas aan de Welstandscommissie gevraagd toen de woning al gekleurd was. Het college gaf bovendien al toestemming, terwijl het positief advies van de Welstandscommissie nog niet binnen was. 'De abstracte architectuur van het pand op zich wordt door de kleurkeuze versterkt', vindt Welstand.

Hoorzitting

Dinsdag wordt de kwestie besproken tijdens een hoorzitting op het gemeentehuis. Als dat negatief voor de omwonenden uitvalt, wil Lambermont in ieder geval naar de rechter. 'En ik hoopte eigenlijk dat ze helemaal geen moeite zouden hebben met de kleur', zegt eigenaar Schrofer. 'Van Gogh heeft hier ook gewoond en die gebruikte de meest prachtige kleuren. Alhoewel, dat deed hij overigens pas toen hij naar Frankrijk vertrok. Nuenen was nog zijn donkere periode.'

(Noot: T. Schrover, 10 december 2002) Bij navraag meldde Leonhard het volgende:
Dat met die kleur dat loopt nog. Nu staat de bezwaarmakers beroep open bij de arrondissements-rechtbank in Den Bosch. Dat kost de bezwaarmakers wel 225 Euro. Zij hebben nog tot de jaarwisseling de tijd om in beroep te gaan. Wij, Louise en ik zijn echter vol goede moed. Het Eindhovens Dagblad volgt ons huis op de voet. Deze krant heeft een website. Ook RTL5, Omroep Brabant Televisie, Omroep Brabant Radio volgen ons op de voet.

Frans Schrofer

Since his graduation in 1983 from the Eindhoven Academy of Industrial Design and the formation of Studio Schrofer in the Hague, in 1988, Frans Schrofer has gained a reputation as one of the Netherlands most innovative furniture designers.
Well known for his nature inspired design concepts, he is now creating a range that is both classic and contemporary. Imaginative in its use of materials, comfort and ergonomics are combined with versatility and commercial viability. http://www.studioschrofer.com/

Bidprentje Maria Elisabeth Schrover

Tot het laatst toe
bleef ze wie ze altijd was geweest:
kordaat en parmantig
niet van de wijs te brengen,
de kleine kapitein van het grote schip,
helemaal Miet van den Broek.
Haar talenten waren niet aangeleerd,
maar aangeboren.
Ze had een aangeboren talent
om een groot gezin te besturen:
niet met kracht van woorden,
maar met sprekende ogen
en vlijtige handen.
Ze had een aangeboren talent
om een gelovig mens te zijn,
niet met overdreven vroomheid,
maar met al de nuchtere humor
die een Bossche volksvrouw eigen is
en die haar voor de bediening deed zegge
"baat het niet, dan schaadt het niet";
en natuurlijk was er Maria
- de Zoete Moeder van Den Bosch -
bij wie ze altijd terecht kon
als ze verlegen zat
om een heel persoonlijk praatje.
Voor haar man, kinderen en kleinkinderen
laat ze een lege plek na
die door geen ander op te vullen is.
Misschien kunnen wij die plek
blijven vullen met haar eigen aanwezigheid
door haar wijze woorden
en haar goede daden
terdege te bewaren in ons geheugen.
Wij zullen haar naam niet vergeten.
Wij bevelen haar aan bij God
die geen enkele naam vergeet.

Radio 9 "Rocker" Cees Schröfer

Gevonden op de website van Radio 9

Radio 9 "Rocker" Cees Schröfer laat de radio leven op de donderdagavond met zijn programma "In the Mood" met muziek uit de jaren '50 & '60, rock 'n' roll en "indorock".

Cees en radio

Hoe kwam je bij radio 9:

In 1997 kwam ik vanuit Den Haag, ken je het horen dan ?, in IJsselstein wonen doordat mijn werk verhuisde naar Utrecht.
Meteen begon ik de ether af te struinen naar iets
meer dan het Hilversumse of nog erger.
Op de 95.5 Mhz werden mijn oren gestreeld door Radio 9 met
heel veel muziek voor ieder wat wils, veel goud van oud en heel veel nieuw.
En dan de informatie over de Lopikerwaard trok mij in het bijzonder aan, zeker als nieuweling.
Enfin een fax verstuurd met daarin vermeld dat ik graag een programma zou willen maken met Rock & Roll, Rockabilly etc en natuurlijk Indo Rock. En het mocht.
Mijn Radio 9 avontuur was een feit en daar wil ik heel oud mee worden !! U bent gewaarschuwd.

Radiohistorie:

Op mijn 17e kocht ik mijn eerste zender ( 10 Watt ) en begon ik Den Haag via de Ether te bestoken met de jaren 50 klanken.
Een handjevol singles en ongeveer 30 Elpees is het begonnen.
De naam van het station was San Antonio en de uitzendingen waren op zondag van 15.00 uur tot 18.00 uur.
Binnen 14 dagen na de eerste uitzending kwam ik in contact met Henk Netten, een verzamelaar die volgens mij alles heeft, en hij leerde me de muzieksoorten kennen die onder de naam Rock & Roll bekend zijn.
Heel veel onbekende namen ineens en nog veel meer mooie muziek, de verzameling begon mede dankzij Henk te groeien, het duurde niet lang voordat wij samen gingen werken.
Hij onder de naam Johnny Angel en ik heette Tony Martin, vanwege de illegaliteit natuurlijk maar niet onze echte namen.
Dit avontuur heeft vijf hele jaren geduurd zonder 1 bezoek van de toengeheten Radio Controle Dienst, waarvoor nog mijn dank.
Ze vonden het misschien wel lekkere Muziek.

Bouwjaar:

Net als de muziek kom ik uit de fifties, om precies te zijn 3 maart 1956 zag ik het levenslicht in Leiden.

Waarom wilde je bij de radio:

Na mijn eigen avontuur heb ik nog hier en daar wat gedaan, 1 x bij Radio West in hun begintijd, daarna Radio Lokatel eens in de maand onder het mom van "Uit de koffer van...".
Nu loop ik met het idee om ditzelfde item in mijn programma te gaan doen, dus meteen maar een oproep.
Heeft U platen of CD´s met fifties muziek en zou U het leuk vinden om een keer een programma te presenteren laat het me weten via mijn mail hier op Radio 9, inthemood@radio9.nl .
En de rest staat bij vraag 1 en kwam ook door mijn verzameling die er maar stond en zoveel moois bevat dat het gewoon de ether ingeslingerd moet worden.
Alleen is een onderdeel van IndoMood op de 2e en 4e donderdag van de maand gewijd aan de Molukkers die in onze regio woonachtig zijn en heet het dan Malam Maluku (Molukse Avond ) met muziek en info.

Matthijs Schrofer (1942)

Matthijs Schrofer (1942) studied photography in The Hague and established his own studio for fashion and advertising photography in 1966 in Amsterdam. From 1972 till 1976 he studied psychology at the University of Amsterdam. In 1976 he started working as a picture-editor and a few years later also a teacher in photography. 1992 was the year he made his project '50' for wich he made 50 black-and-white portraits of people he met in his life. The project was exhibited in the Meervaart in Amsterdam and he also made a book about it. At the moment he shows two pictures from his series "Seasons", that he made in the Vondelpark in Amsterdam with his 4x5" camera.